Joy is the essence of succes

Joy is the essence of succes. Ik kwam deze uitspraak afgelopen zomer tegen op een hartje in een vakantiehuisje. Die zelfgemaakte hartjes troffen me: iets persoonlijks en vertrouwds in een vreemde omgeving. Het deed me onbewust terugdenken aan de hartjes die mijn moeder maakte. Gevuld met lavendel, om tussen je kleding te leggen. Maar waarom sprak deze quote me zo aan?

Doen wat je leuk vindt

Ik heb inmiddels een leeftijd waarop ik sommige mensen hoor zeggen dat ze alleen nog maar doen wat ze leuk vinden. Dat klinkt heerlijk. Wie wil dat nou niet? Toch vind ik het makkelijker gezegd dan gedaan. Want ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik laat me in mijn keuzes ook leiden door mijn behoefte aan (financiële) zekerheid, aan erkenning, aan verwachtingen van anderen. En misschien nog wel het meest door verinnerlijkte overtuigingen over hoe het hoort: je hoort hard te werken, je hoort niet té goed voor jezelf te zorgen, je hoort lief te zijn voor anderen etc. Herkenbaar?

Als we ons zouden laten leiden door plezier, wordt het dan geen losgeslagen bende? Iedereen die alleen nog maar gaat voor eigen genot?

Je eigen levensvreugde terugvinden

‘Joy is the essence of succes’ roept bij mij iets anders wakker. Zoiets als dat plezier een richtingaanwijzer is naar wie je ten diepste bent en wat je te doen hebt in deze wereld.

Ik sloeg er het boekje ‘Je eigen levensvreugde terugvinden’ van Anselm Grün op na. Grün benadert vreugde en plezier vanuit zijn achtergrond als Benedictijner monnik en begeleider van mensen die zich met levensvragen tot hem wenden. Het boekje is al lang in mijn bezit, maar bij herlezing trof deze passage me opnieuw:

“Sporen van levensvreugde in ons eigen levensverhaal brengen ons in aanraking met onze eigen levenslust. Zij kunnen onze wonden, die evengoed bij ons levensverhaal horen, vaak beter genezen dan het voortdurend in kringetjes ronddraaien om de kwetsuren die we ondergaan hebben.“

Anselm Grün geeft aan dat levenslust ons de weg wijst naar ons allerindividueelste zijn en naar krachten die we nodig hebben om te leven. Het volgen van je levenslust is volgens hem dus geen egoïstische weg, maar een weg naar onszelf.

Je innerlijke vrije kind als bijrijder

Ik moet denken aan het innerlijke vrije kind, uit het ouder-volwassene-kind-model van psychiater Eric Berne. Dit model gaat er vanuit dat we allemaal verschillende subpersonen/delen in ons verenigen die lijken op de archetypen van een voedende ouder, een kritische ouder, een volwassene, een aangepast kind en een vrij kind. Deze verschillende kanten van je persoonlijkheid hebben eigen gevoelens, gedachten en gedragingen en vormen samen een soort innerlijke familie.

De verschillende kanten van onze persoonlijkheid komen op verschillende momenten naar voren. Vaak heeft onze innerlijke kritische ouder het hoogste woord, die zich laat leiden door de normen waaraan je zou moeten voldoen. Of ons aangepaste kind, dat zich laat leiden door de behoeften van anderen. We geven meestal weinig ruimte aan ons innerlijke vrije kind, dat is gericht op onze eigen behoeften en plezier. Ook onze voedende ouder, die is gericht op onze waarden, zit vaak in de wacht. En zo ervaren we een spagaat tussen moeten doen wat hoort en wat anderen van ons verwachten enerzijds en mogen doen wat we zelf graag zouden willen anderzijds.

Zie jezelf als een auto 🙂

Een helpende metafoor om je innerlijke vrije kind en daarmee je levenslust een goede plek te geven in je leven vind ik die van een auto. Stel je voor dat je een auto bent. Je volwassen deel zet je achter het stuur. Je volwassen deel wordt het minst beïnvloed door oude patronen en kan op basis van de feiten in het nu, en luisterend naar alle kanten van je persoonlijkheid, beslissingen nemen.

Op de bijrijdersstoel zet je je innerlijke kinderen. Je vrije kind het dichtst bij je volwassen bestuurder, zodat je je het meest kunt laten voeden door je eigen behoeften. En het aangepaste kind daarnaast, zodat je contact houdt met je angsten. Op de achterbank zet je je voedende ouder achter de bestuurder, als milde en wijze steun in de rug, afgestemd op jouw waarden. En je kritische ouder daarnaast, het verst bij het stuur vandaan, zodat je je niet teveel laat leiden door normen over hoe het hoort en zou moeten zijn.

Joy als richtingaanwijzer

‘Joy is the essence of succes’ laat mij zien dat plezier een goede richtingaanwijzer is in het leven. Bezigheden die jij met plezier doet, die jou energie geven, waar jij blij van wordt wijzen je de weg naar wie jij ten diepste bent en wat jij in de wereld kunt brengen. En als je die richting kiest gaat je levensenergie stromen en vloeit daar op een natuurlijke manier succes uit voort.

Ik wens je veel plezier bij het vinden van jouw pad.

En tot slot een levenslustig liedje om je onderweg te vergezellen…